Voor het Instituut voor Arbeidersontwikkeling (IvAO) was film, na enige aarzeling, een belangrijk medium om zijn doelstellingen te verwezenlijken. Maar de filmkeuring was ijzingwekkend streng. In het boek Links, lief en lastig dat in 1994 verscheen ter gelegenheid van het zeventigjarig bestaan van Nivon, beschrijven Jos Palm en Gerard Leenders dat bijvoorbeeld Charlie Chaplin niet door de beugel van de Nivon-censoren kon. Er moest, schrijven Palm en Leenders, tegengif worden geboden tegen de zedeloze cultuur die dreigde over te waaien uit Amerika. ‘Arbeiders hadden recht op meer dan de nozem Chaplin die op het witte doek met slagroomtaarten gooide en daarmee duidelijk maakte wat de hoogste wijsheid was van het kapitalisme: verkwisting.’ Een topfilm uit het exclusieve genre dat wél geschikt werd geacht voor de verenigde arbeidersogen aller landen is Pantserkruiser Potemkin, de Sovjet-klassieker van Eisenstein over de (waargebeurde) muiterij op het pantserschip, een gebeurtenis die een aanloop vormde tot de Russische revolutie. Ga terug in de tijd en bewonder dit meesterwerk uit 1925!